floppa

Najczęściej żyje samotnie. Rewiry samców są kilkakrotnie (2-3 razy) większe niż samic i obejmują miejsca, gdzie łatwiej można znaleźć pokarm lub schronienie. Rewiry samców mogą nakładać się na siebie, ale zwierzęta te wolą jednocześnie nie używać tych samych miejsc. Nie lubią żyć w stadzie i wyraźnie unikają towarzystwa. W ciągu doby mogą pokonywać ponad 10 km. Karakal jest aktywny zarówno w dzień, jak i w nocy (średnio 10 godzin w ciągu doby) w zależności od panującej temperatury. Najlepiej czuje się, gdy nie ma upałów (poniżej 20 st. Celsjusza).

Pożywienie:

Karakal poluje z reguły w nocy. Przy każdej wyprawie łowieckiej przemierza rozległe terytorium. Najczęściej jego łupem padają ptaki oraz gryzonie, małpy, jaszczurki i młode antylopy, ale potrafi także upolować rybę. Niekiedy zjada  pożywienie roślinne, głównie owoce.

Mowa uszu

Uszy to najbardziej charakterystyczny element wyglądu karakala. Zakończone są szczoteczkami sierści, dłuższymi niż u innych kotów. Na sawannie kępki pełnią rolę kamuflażu – przypominają trawę. Jednak w innych terenach czarno-białe ubarwienie uszu jest doskonale widoczne i zbytnio rzuca się w oczy, dlatego też kot nosi je zazwyczaj położone poziomo. Poza tym uszy tego kota odgrywają niezwykle ważną funkcję w międzygatunkowej komunikacji. Podczas spotkandwóch karakali duże znaczenie mają sygnały nadawane poprzez poruszanie uszami.

Karakal domowy?

Karakala próbowano udomowić już przed wiekami. W starożytnym Egipcie czczono go i uwieczniano na malowidłach, a jego pomniki stawiano na straży grobowców faraonów. Obecnie w wielu krajach karakal jest poszukiwanym i cenionym zwierzęciem domowym. Jak się okazuje, jest stosunkowo przyjazny i potrafi przywiązać się do człowieka. Ludzie zachwycają się jego umaszczeniem, a kocięta karakali rozbrajają swoim urokiem. Za młodego, oswojonego kota trzeba jednak słono zapłacić, bo aż od 15 nawet do 30 tysięcy euro. W Polsce gatunek ten znajduje się jednak na liście zwierząt niebezpiecznych i posiadanie takiego pupila wymaga specjalnego zezwolenia.

Każdy kot trzymany w niewoli powinien posiadać dokument CITES – potwirdzenie pochodzenia, by uniknąć przemytu zwierząt i odławiania ich z populacji naturalnych

Myśliwy na piątkę!

Karakal imponuje swoimi zdolnościami łowieckimi. Jest bardzo zwinny i skoczny, co przy jego rozmiarach odrobinę zaskakuje. Jest zdolny do upolowania zdobyczy wielkości małej antylopy albo wielkiego ptaka drapieżnego, jak np. orzeł stepowy. Małe ptaki potrafi łapać w locie. Wiadomo, że jest w stanie poradzić sobie także z wielkimi wężami szybszy niż większość kotów tej samej wielkości i świetnie się wspina. W pogoni za zdobyczą potrafi rozpędzić się nawet do 80 km na godzinę, ustępując pod względem prędkości tylko gepardom. Dodatkowo cechuje go wysoka inteligencja – podczas łowów stosuje różne taktyki. W związku z tym ludzie od wieków bardzo cenili jego umiejętności, oswajali go i ćwiczyli do polowań.